COVID-19 ආසාදිතයින්ගේ ගෝලීය සංඛ්‍යාව අද (19) දිනය අවසන් වන විට 2,355,676ක් වන අතර මරණ සංඛ්‍යාව 162,032ක් බවයි ජෝන්ස් හොප්කින්ස් විශ්වවිද්‍යාලයේ කොරෝනාවෛරස් සම්පත් මධ්‍යස්ථානය කියන්නේ. ඇමෙරිකාව, ඉතාලිය, ස්පාඤ්ඤය සහ මහා බ්‍රිතාන්‍ය වැඩිම මරණ හා ආසාදිතයින් සංඛ්‍යාවක් වාර්තා කරලා තිබෙනවා.
මේ වන විට කොවිඩ් වසංගතයේ කේන්ද්‍රය අප්‍රිකාවට විතැන් විය හැකි බවට විශේෂඥයෝ අනතුරු අගවනවා. ඒ අතර ජපානයේ සහ ඉන්දියාවේ තත්ත්වය ගැන තවම තිබෙන්නේ ‘රතු එළියක්‘ විශේෂයෙන් සෞඛ්‍ය හා සනීපාරක්ෂක පහසුකම් අවම, සාක්ෂරතාව දුර්වල ඉන්දියාව ගැන තිබෙන බිය තව දුරටත් පහව ගිහින් නැහැ. ඊට හේතුව ඉන්දියාව කොරෝනා ආසාදිතයින් 16,365ක් සහ මරණ 400කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් වාර්තා කිරීමයි.
මේ අතර ලෝකයේ බොහෝ පිරිසක් ඉන්දියාවේ මුඩුක්කු ජනතාව, දිළිදු ජනතාව ගැනත් දැඩි අවධානයක් යොමු කරනවා. ඔවුන් බිය පළ කරන්නේ කෝටි සංඛ්‍යාත පිරිසක් ජීවත් වන මුඩුක්කු තුළ කොරෝනා වසංගතය පැතිර ගියහොත් උද්ගත විය හැකි බිහිසුණු තත්ත්වය ගැනයි.
මේ අතර තවත් පිරිසක් ඉන්දියාවේ මිලියන ගණනක් වන, කිසිදු ආකාරයක සමාජ පිළිගැනීමක් හා රැකවරණයක් අහිමි ලිංගික ශ්‍රමිකයින් ගැනත් අවධානය යොමු කරනවා.
ඉන්දියාවේ ලිංගික ශ්‍රමිකයින්ගේ තත්ත්වය
කොරෝනා ආසාදනය පාලනය කිරීම සදහා ඉන්දියාව වසා දැමීම සමග නගරවල සේවය කළ කෝටි සංඛ්‍යාත ශ්‍රමිකයින් පිරිසක් තම ග්‍රාමීය ගම්බිම්වලට සංක්‍රමණය වුණා. ඒත් ඒ ආකාරයෙන් ගම්බිම්වලට සංක්‍රමණය විය නොහැකි තවත් මිලියන සංඛ්‍යාත පිරිසක් ඉන්දියාවේ මහා නගරවල සේම ලොකු කුඩා නගරවල ජීවත් වෙනවා. ඒ ලිංගික ශ්‍රමිකයින්. ඉන්දියාව වසා දැමීම නිසා වඩාත් ඛේදනීය තත්ත්වයකට ඍජුව මුහුණ දීලා තිබෙන්නේ ඔවුන් බවයි සහන සේවා ආයතන කියන්නේ.
‘නමුත් ඉන්දියාව පුරා නගරවල වෙසෙන ලිංගික ශ්‍රමිකයින් දහස් ගණනකට යන්නට තැනක් නැහැ. ඔවුන්ගේ සියලුම ආදායම් මාර්ග අහිමි වී තිබෙනවා. ඔවුන් ළග කිසිවක්ම නැහැ. ඔවුන් අන්ත දුක්ඛිත තත්ත්වයට පත්ව සිටිනවා‘ ඉන්දියාවේ ලිංගික ශ්‍රමිකයින්ගේ සුබසාධනය වෙනුවෙන් කටයුතු කරන ‘ක්‍රාන්ති‘ Kranti නම් රාජ්‍ය නොවන සංවිධානයේ බානි දාස් පැවසුවා.
පසුගිය දා බානි දාස් පොලිසියෙන් අවසර පත්‍රයක් ලබා ගෙන ඉන්දියාවේ පැරණිතම හා විශාලතම ලිංගික ශ්‍රමිකයින් ජීවත් වන ප්‍රදේශයක් වන දකුණු මුම්බායිහි කමතිපුරය වෙත ගියාය.
ඇය කුලී රථයෙන් බැස යන විට කාන්තාවන් තම නිවෙස්වලින් එළියට පැමිණ ඇය වටා රොක් වූවාය.
“මගේ හදවත දැවී ගියා. මා සතුව තිබුණේ සලාක පැකට් 100 ක් පමණයි. නමුත් කාන්තාවන් දහස් ගණනක් මා වෙත ආවා‘ ඇය අල් ජසීරාට පැවසුවාය.
පොලිසිය දිගින් දිගටම නිවේදන නිකුත් කරමින් ලිංගික ශ්‍රමිකයින්ගෙන් දුරස්ථව සිටින ලෙස ඉල්ලා සිටියද ඇයට එය කළ නොහැකි විය. මිනිත්තු කිහිපයකට පසුව ඇය සතු සලාකය අවසන් විය.
පසුගිය අප්‍රියෙල් 8 වන දින ගෝලීය ලිංගික වැඩ ව්‍යාපෘති ජාලය The Global Network of Sex Work Projects සහ UNAIDS විසින් ලිංගික ශ්‍රමිකයින් මුහුණ දෙන දුෂ්කරතා සහ වෙනස් කොට සැලකීම් ඉස්මතු කරමින් ප්‍රකාශයක් නිකුත් කළ අතර, ඔවුන්ගේ මානව හිමිකම්වලට ගරු කිරීම හා ඒවා ඉටු කිරීම සහතික කරන ලෙස රටවල්වලින් ඉල්ලා සිටියේය.
එම ප්‍රකාශයේ මෙසේ සඳහන් විය: “… හැකි සෑම අවස්ථාවකදීම, ලිංගික ශ්‍රමිකයන් ආණ්ඩු වල ඇමතුම්වලට ප්‍රතිචාර වශයෙන් වගකීමෙන් ස්වයං-හුදෙකලා වේ. කෙසේ වෙතත්, ඔවුන් COVID-19 සමාජ ආරක්ෂණ ප්‍රතිචාර වලින් බැහැර කරන විට, ලිංගික ශ්‍රමිකයින්ට ඔවුන්ගේ ආරක්ෂාව සැපයීමට මුහුණ දීමට සිදුවේ. දිවි ගලවා ගැනීම සඳහා ඔවුන්ගේ සෞඛ්‍යය සහ ඔවුන්ගේ ජීවිත වැඩි අවදානමක් ඇත …
‘අවිධිමත් ආර්ථිකය අවිධිමත්’
ඉන්දීය දුප්පතුන් සඳහා ඩොලර් බිලියන 22.5 ක සහන පැකේජයක් ප්‍රකාශයට පත් කළ නමුත් එය ලිංගික ශ්‍රමිකයින්ට ප්‍රයෝජනවත් වේද යන්න පැහැදිලි නැත.
දැනට, පිසින ලද ආහාර සහ සලාක ස්වරූපයෙන් ආධාර බොහෝ දුරට සපයනු ලබන්නේ පළාත් පාලන ආයතනවල සහ පොලිසියේ සහාය ඇතිව ප්‍රාදේශීය ලාභ නොලබන සංවිධාන සහ පුද්ගලයින් විසිනි.
“ලිංගික ශ්‍රමය සැපයීම අවිධිමත් ආර්ථිකයේ අවිධිමත් අංශයක්. ඔවුන්ට කිසිම ආකාරයක පිළිගැනීමක් හෝ ගරුත්වයක් නැහැ. මේ වන විට ඔවුන් සඳහා කිසිවක් නැහැ. ඔවුන්ගේ යහපත උදෙසා රජය තවත් බොහෝ දේ කළ යුතුව තිබේ” යැයි ක්‍රාන්ති සම නිර්මාතෘ ට්‍රිනා තලූක්ඩාර් Trina Talukdar පැවසුවාය..
ඉන්දියාවේ ලිංගික ශ්‍රමිකයින් පාලනය කරනු ලබන්නේ 1956 දුරාචාර ගමනාගමන (වැළැක්වීමේ) පනත මගිනි. ප්‍රසිද්ධියේ ලිංගික සේවා අලෙවිය, ඉල්ලා සිටීම සහ වාණිජ ලිංගිකත්වය සංවිධානය කිරීම එම පනත අනුව නීති විරෝධී ය.
ලොව අන් සෑම තැනක සේම ඉන්දියාවේද ලිංගික ශ්‍රමිකයින් සම්බන්ධ නිල සංඛ්‍යා ලේඛන නැති අතර නිල නොවන ගණනය කිරීම් අනුව ඉන්දියාව තුළ ලිංගික ශ්‍රමය සපයන කාන්තාවන් / පිරිමින් සංඛ්‍යාව ලක්ෂ 12-30 අතර විය හැකිය. එහෙත් සමාජ ක්‍රියාකාරීන් විශ්වාස කරන්නේ මෙය ගතානුගතික තක්සේරුවක් බවයි.
මේ අතර ලිංගික ශ්‍රමිකයින්ගේ ඉපවීම් සම්බන්ධයෙන් ද නිල දත්ත හෝ වැටහීමක් නැත. ඔවුන් සමග කටයුතු කරන සහන සංවිධාන ක්‍රියාකාරීන් පවසන්නේ ලිංගික ශ්‍රමිකයින් සෑම සේවාදායකයෙකුගෙන්ම රුපියල් 100 ත් 800 ත් අතර මුදලක් (ඩොලර් 1.3-10.5) උපයන බවයි.
ඔවුන්ගේ මූලික සේවාදායකයින් වන්නේ සම්ප්‍රදායිකව සංක්‍රමණික සේවකයින්, ට්‍රක් රථ රියදුරන් සහ ඔවුන්ගේ පවුල් වලින් ඈත්ව සිටින අනෙකුත් පිරිමින් ය. මෙම කණ්ඩායම ද අගුලු දැමීමේ භයානක ආර්ථික බලපෑම සමඟ පොරබදමින් සිටින හෙයින්, ලිංගික ශ්‍රමිකයන් (දෛනික වැටුප් උපයන්නන්) ව්‍යාපාර නොමැතිව මාස ගණනක් බලා සිටිති.
ඉන්දියාවේ මුම්බායි හි මූල්‍ය කේන්ද්‍රස්ථානයට උතුරින් පිහිටා ඇත්තේ ගාර්ස්ටින් බැස්ටියන් Garstin Bastion Road, පාරයි. එය ජනප්‍රිය ජීබී පාර ලෙස හැඳින්වේ. ගණිකා නිවාස 78 ක් මෙහි ඇති අතර කාන්තාවන් 2,225 ක් නවාතැන් ගෙන සිටින බව ලිංගික ශ්‍රමිකයන් සහ ඔවුන්ගේ දරුවන් සමඟ කටයුතු කරන කැට්-කත නම් රාජ්‍ය නොවන සංවිධානය පවසයි.
රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන නිලධාරීන් පවසන්නේ කාන්තාවන් 1200 ක් පමණ තවමත් ගණිකා නිවාසවල සිටින අතර ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් තම නිවෙස් බලා පිටත්ව ගියේ ව්‍යාපාර කටයුතු වසා දැමීමෙන් පසුව බවයි. නිවාස නොමැති පුද්ගලයින් නවාතැන් ගෙන සිටින නමුත් ලිංගික ශ්‍රමිකයින්ගේ පැවැත්ම කිසිවෙකු පිළිගන්නේ නැති බව ඔවුන් පවසයි.
සාමාන්‍ය සවස් වරුවේ සුනීතා (45) (පෞද්ගලිකත්වය සඳහා නම වෙනස් කර ඇත) ඉතා කාර්යබහුලයි. නමුත් දැන් තත්ත්වය වෙනස්ය. ඇය දැන සවසට නවාතැනෙන් එළියට පවා යන්නේ නැත.
ඇය අල් ජසීරාට පැවසුවේ “මම කවදාවත් මේ වගේ දෙයක් දැකලා නැහැ. දැන් හවස් වරුවේ අපි රූපවාහිනිය නරඹනවා, ලූඩෝ සෙල්ලම් කරනවා‘
කොරෝනා වෛරස් වසංගතය වැළැක්වීමේ යතුර වන සමාජීය හෝ භෞතික දුරස්ථභාවය පවත්වා ගැනීම සුනීතා වැනි කතුන්ට සුඛෝපභෝගී කටයුත්තක් වන අතර ඇය වෙනත් ගණිකා නිවාසයක් තවත් කාන්තාවන් 15 දෙනෙකු හා දරුවන් 10 දෙනෙකු සමඟ බෙදා ගනී.
“මගේ ප්‍රමුඛතාවය වන්නේ ආරක්ෂිතව සිටීමයි. අපට ලැබෙන ඕනෑම ආහාරයක් සමඟ අපි ආහාරයට ගන්නවා. මට අවශ්‍ය වන්නේ හැකි ඉක්මනින් මෙම තත්වයෙන් මිදීමටයි. මගේ දියණියගේ අධ්‍යාපනයට මුදල් සොයා ගෙන ඇයව විවාහ කර ගැනීමට මට අවශ්‍යයි. ඇයට සිහින තිබෙනවා ”ඇය කීවාය.
බොහෝ විට ලිංගික ශ්‍රමිකයින්ට ඉතිරිකිරීමක් නොමැති නිසා මූල්‍ය තත්වය වඩාත් නරක අතට හැරේ. දැන් කිසිම ආදායමක් නොපැමිණීම නිසා, ඔවුන්ට නිවාස කුලිය ගෙවීමට නොහැකි වේ යැයි බියක් ද තිබේ. එසේ වුවහොත් ඔවුන්ට පාරට බැසීමට සිදුවේ.
ඔවුන්ගෙන් සමහරක් දෙනා ගණිකා නිවාස හිමිකරුවන්ට දිනපතා කුලිය ගෙවන අතර තවත් සමහරු ගනුදෙනුකරුවෙකු මගින් අදාළ ස්ථානය ලබා ගනී.
නැගෙනහිර කොල්කටාහි, රටේ වෙනත් තැන්වල මෙන්, අවම වශයෙන් මාස තුනක්වත් ලිංගික ශ්‍රමිකයින් සඳහා වන කුලිය ලිහිල් කරන ලෙස ඔවුන් ඉල්ලා සිටී.
“මෙම තත්වයන් යටතේ ඔවුන්ට ගෙවීමට හැකියාවක් නැහැ. නමුත් ලිංගික ශ්‍රමිකයින්ගේ පැවැත්ම කිසිවෙකු පිළිගන්නේ නැත” යනුවෙන් නිව් ලයිට් කොල්කටා New Light Kolkata හි නිර්මාතෘ සහ විධායක අධ්‍යක්ෂ උර්මි බාසු Urmi Basu, පැවසුවාය.
කොල්කටා යනු සොනගාචි සහ කාලිගාට් ඇතුළු රටේ විශාලතම ලිංගික ශ්‍රමික කලාපයකි.
කාන්තාවන්ට බලපාන ප්‍රතිපත්තිමය කාරණා සම්බන්ධයෙන් රජයට උපදෙස් දීම සම්බන්ධ ව්‍යවස්ථාපිත මණ්ඩලයක් වන ජාතික කාන්තා කොමිසම The National Commission for Women ලිංගික ශ්‍රමිකයින්ගේ ප්‍රශ්නය පිළිබඳව සොයා බැලීමට තීරණය කර තිබේ.
“අගුලු දැමීම නිසා ඔවුන්ට සලාක නොලැබෙන බව අපි අසා ඇත්තෙමු. අපි අදාළ නිලධාරීන් සමඟ ප්‍රශ්නය මතු කර උපාය මාර්ගයක් සකස් කරන්නෙමු. මෙයට සංවේදීතාව ද ඇතුළත් වනු ඇත” යනුවෙන් එන්සීඩබ්ලිව් සභාපති රේඛා ෂර්මා NCW chairperson Rekha Sharma අල් ජසීරාට පැවසුවාය.
සනීපාරක්ෂාව සහ මානසික සෞඛ්‍යය
නාගරික මධ්‍යස්ථානවල පිහිටි බොහෝ රතු ප්‍රදේශවල (ලිංගික ශ්‍රමය සපයන කාන්තාවන් බහුලව ජීවත් වන හෝ ගැවසෙන ප්‍රදේශ ‘රතු කලාප ලෙස පොදුවේ සැලකේ) කාන්තාවන් මීටර් 3×3.7 (අඩි 10×12) කුඩා කාමරවල එකට වාසය කරති. අබලන් වූ ගණිකා නිවාස, සමාජ දුරස්ථභාවය අනුගමනය කළ නොහැකි පටු වීදිවලින් යුක්තය.
කමතිපුරයේ හැදී වැඩුණු ලිංගික ශ්‍රමිකයෙකුගේ දියණිය වන 23 හැවිරිදි සන්ධ්‍යා නයාර් පැවසුවේ “එක් පොදු නාන කාමරයක් 50 ක් භාවිතා කරන බව ඔබට සිතාගත හැකිද? ඒත් බොහෝ විට ජලය නැහැ. ඔබ අවකාශය තබාගෙන අවශ්‍ය සනීපාරක්ෂාව පවත්වා ගන්නේ කෙසේද?” නවදිල්ලියේ අධ්‍යාපනය ලබන නමුත් දැනට මුම්බායි හි නවාතැන්පලක පදිංචිව සිටින නයාර් පැවසුවාය.
සංක්‍රාන්ති ලිංගික ශ්‍රමිකයින්
සමාජයේ ඊටත් වඩා ආන්තික වූ කොටසක් වන සංක්‍රාන්ති ලිංගික ශ්‍රමිකයන් ගැන කිසිවෙකු කරදර වන්නේ දැයි ඇය කල්පනා කළාය. “ලිංගික ශ්‍රමිකයන් මූලික අවශ්‍යතා සපුරාලිය යුතු මනුෂ්‍යයන් ලෙස දකින්නේ කවදාද?” නයාර් ඇසුවාය.
කොරෝනා වෛරස් බිය නිසා සෞඛ්‍ය සේවා සඳහා ප්‍රවේශය වඩ වඩාත් දුෂ්කර වී ඇත. බොහෝ ලිංගික ශ්‍රමිකයින්ට රෝග තිබේ. එච්.අයි.වී ආසාදිත හා ක්ෂය රෝගයෙන් පෙළෙන අය විශේෂයෙන් ඉහළ ය.
“පසුගිය සතියේ, කමතිපුරයේ එක් කාන්තාවක් රුධිර ගැලීමකට ලක් වුණා. කිසිදු රෝහලක් ඇය බැලීමට කැමති වුණේ නැහැ. අවසානයේදී ප්‍රාදේශීය වෛද්‍යවරියක් ඇයට ඖෂධ ලබා දුන්නා. නමුත් ඇයට තවත් පරීක්ෂණ සිදු කළ යුතුයි” යනුවෙන් නයාර් පැවසුවාය.
![කොල්කටා හි එන්ජීඕ සංවිධානය කොල්කටා හි පවුල් 500 කට සලාක හා ආහාර බෙදා දෙයි. [අනුග්‍රහය නිව් ලයිට් කොල්කටා]](https://www.aljazeera.com/mritems/Images/2020/4/12/bc9f754209454c98bb9d493913edfd82_18.jpg)
අල් ජසීරා මුම්බායි හි ක්ෂය රෝග නිලධාරී වෛද්‍ය දක්ෂා ෂා Dr Daksha Shah,සහ මුම්බායි දිස්ත්‍රික් ඒඩ්ස් මර්දන සංගමයේ අතිරේක ව්‍යාපෘති අධ්‍යක්ෂ වෛද්‍ය ශ්‍රීකාල ආචාර්යා Dr Shrikala Acharya සමඟ කතා කළේය.
දෙදෙනාම කියා සිටියේ වෙනස් කොට සැලකීම නොඉවසන බවයි. “රෝගියෙක් කියන්නේ රෝගියෙක්. බෙහෙත්ශාලා සහ ප්‍රජා සෞඛ්‍ය මධ්‍යස්ථාන සෑම කෙනෙකුටම විවෘතයි” ෂා පැවසීය.
ආචාර්යා පැවසුවේ MDACS විසින් ප්‍රති-වයිරස ප්‍රතිකාර අවශ්‍ය සියලු දෙනාටම ලබා ගත නොහැකි නම් ඒවා ලබා ගැනීමට වගබලා ගන්නා බවයි.
“එච්.අයි.වී ආසාදිත රෝගීන්ට ඖෂධ ලබා ගැනීම පහසු කිරීම සඳහා අපි උපකාරක සේවාවක් ද දියත් කර තිබෙනවා” යැයි ආචාර්යා පැවසීය.
මෙම ගණිකා නිවාසවල සීමිත අවකාශයන් තුළ විශාල ආතතියක් හා සටනක් පවතින බව ‘කට්-කත‘ නිර්මාතෘ ගීතාංජලී බබ්බාර් පැවසුවාය.
“ඊට ඉහළින්, ආහාර හිඟකම හා රැකියා විරහිතභාවය පිළිබඳ හැඟීමක් පවතී. ඉදිරි සතිවලදී අපට ඔවුන්ගේ මානසික ගැටලු විසඳීමට සිදුවනු ඇත.” ඇය වැඩි දුරටත් පැවසුවාය.
අල් ජසීරා වාර්තාවක් ඇසුරිණි – සැකසුම – තුෂාධවි
